تهیه‌کننده فیلم سینمایی "آل" با انتقاد از وضعیت اکران این فیلم اعلام کرد حاضر است در یک برنامه تلویزیونی درباره شرایط نامطلوب سینمای ایران، مافیای اکران و مشکل فیلمهای فرهنگی با مدیران سینمایی مناظره کند.
علی معلم تهیه کننده و منتقد سینما گفت: متاسفانه من تا از ایران خارج شدم فیلم "آل" را از سرگروه خارج کردند و این بی‌عدالتی در حق من بود.کاری که این دوستان انجام دادند انتقام جویی از فیلمهای متوسط است. این موضوع در بعد مدیریتی وصنفی نگران کننده است.
او ادامه داد: اکران کردن به این شکل راهی برای پایان دادن به انتقادها است. فیلمی با وجود 9 هفته نمایش، 240 میلیون تومان فروش کرده و هنوز نمایش آن ادامه دارد. اما "آل" در چهار هفته با سانس‌های کمتر، 210 میلیون فروش کرده اما از پرده برداشته می‌شود. سالن سرگروه "آل" قابل مقایسه با سینما آزادی نیست. چنین سینمایی اصلا قابلیت سرگروه شدن را ندارد.
معلم تاکید کرد: شکل فعلی اکران غلط، غیر عادلانه و پر از سو تفاهم است. باید مسائل پشت پرده اکران روشن شود. متاسفانه این سیستم دیگر جوابگو نیست. خانه سینما به وظایف صنفی و اصلی خود عمل نمی‌کند. من این موضوع را قبلا هم اعلام کردم. شورای صنفی نمایش با یک آئین نامه مشکل دار کار می‌کند ،اداره نظارت و ارزشیابی هم کنترلی بر روی جریان اکران ندارد. چند نفر سینمای ایران را اداره می‌کنند، بهتر است همین افراد هم بروند فیلم بسازند. این آثار سخیفی که اکران می‌شوند از کجا پروانه نمایش می‌گیرند؟ اداره نظارت باید مسئولیت این ماجرا را به عهده بگیرد. من به آقای سجادپور از کن نامه نوشتم و وضعیت اکران "آل" را توضیح دادم، این فیلم بدون تبلیغات اکران شد حتی نمایش آن زودتر از زمان موعد شروع شد. ما روز اول اکران حتی پوستر برای سردر سینما نداشتیم.
این تهیه‌کننده سینما افزود: با وجود این اتفاقها "آل" هفته اول فروش خود را ازدست داد و در چهار هفته با چند روز تعطیلی به دلیل وفات روبرو شد. وقتی هم که سرگروه را از فیلم گرفتند سالنهای سینمایی با آن مثل گوشت قربانی رفتار کردند. یک سالن، یک سانس، یک سالن دو سانس و... متاسفانه مافیای حقیری در سینمای ایران تشکیل شده است. قبلا این گونه نبود که یک سینمادار هشت فیلم را در یک روز در یک سالن نشان بدهد.این سودطلبی است.
معلم تاکید کرد: آیا رسانه‌ها و مخاطبان ما از این کمدی‌های سخیف لذت می‌برد. آیا درست است که فیلمی را به اندازه‌ای روی پرده نگه دارند که فروش آن به یک میلیارد برسد و بعد برسر فیلمسازان دیگر آن را بکوبند که شما هم باید این طور فیلم بسازید.در این شرایط هرکس ساکت باشد من حرف می‌زنم.
تهیه‌کننده "ازدواج به سبک ایرانی" گفت: من از همین جا دوستان را به مناظره دعوت می‌کنم تا بر اساس آماری که وجود دارد درباره سینمای ایران صحبت کنیم. باید این بی‌عدالتی به پایان برسد. سرگروه فیلم "آل" شایستگی ندارد. آنچه برای "آل" اتفاق افتاده اکران عمومی نیست. مدیر مسئول ماهنامه "دنیای تصویر" ادامه داد: با این رفتارها فیلم تبدیل به یک کالای سوخته می‌شود. با این روش می‌خواهند از قبل اعلام کنند تلاشهای شما بیهوده است. این روشهای مدیریتی روی بازیگران و کارگردانها تاثیر دارد. این همان احیا کردن فیلمفارسی است. دیگر نیازی به دانش نیست و دانش عوامل سینما به کارشان نمی‌آید. دیگر نمی‌توان در این سینما کارکرد. کارهایی انجام می‌شود که دیگر نتوانیم فیلم بسازیم.
تهیه‌کننده "گاوخونی" گفت: اگر ارشاد و دوستان مربوطه این موضوع را پیگیری نکنند اطلاعاتی که دارم به گوش اهالی رسانه می‌رسانم. کسانی که فیلم سطحی و ساده می‌سازند فیلمسازان بد ما نیستند اما با این روش همه در آینده نزدیک تبدیل به برده‌های سینماداران می‌شوند. فیلمسازان درجه یک ما بیکار هستند این نتیجه مدیریت غلط است. باید تحقیق شود که چرا سینمای ایران به این روز افتاده و با این روش به زور فیلمفارسی را به مردم می‌فروشند. بهتر است به سینماهای شهرستانها سفر کنید تا متوجه شوید این سالنها به گاراژ تبدیل شده است و نمی‌توان در آن فیلم دید. این اسمش سینماداری و سینماسازی نیست. متاسفانه هروقت کسی صحبت می‌کند از آن به غرض شخصی تعبیر می‌شود.
علی معلم تهیه کننده و منتقد سینما گفت: متاسفانه من تا از ایران خارج شدم فیلم "آل" را از سرگروه خارج کردند و این بی‌عدالتی در حق من بود.کاری که این دوستان انجام دادند انتقام جویی از فیلمهای متوسط است. این موضوع در بعد مدیریتی وصنفی نگران کننده است.
او ادامه داد: اکران کردن به این شکل راهی برای پایان دادن به انتقادها است. فیلمی با وجود 9 هفته نمایش، 240 میلیون تومان فروش کرده و هنوز نمایش آن ادامه دارد. اما "آل" در چهار هفته با سانس‌های کمتر، 210 میلیون فروش کرده اما از پرده برداشته می‌شود. سالن سرگروه "آل" قابل مقایسه با سینما آزادی نیست. چنین سینمایی اصلا قابلیت سرگروه شدن را ندارد.
معلم تاکید کرد: شکل فعلی اکران غلط، غیر عادلانه و پر از سو تفاهم است. باید مسائل پشت پرده اکران روشن شود. متاسفانه این سیستم دیگر جوابگو نیست. خانه سینما به وظایف صنفی و اصلی خود عمل نمی‌کند. من این موضوع را قبلا هم اعلام کردم. شورای صنفی نمایش با یک آئین نامه مشکل دار کار می‌کند ،اداره نظارت و ارزشیابی هم کنترلی بر روی جریان اکران ندارد. چند نفر سینمای ایران را اداره می‌کنند، بهتر است همین افراد هم بروند فیلم بسازند. این آثار سخیفی که اکران می‌شوند از کجا پروانه نمایش می‌گیرند؟ اداره نظارت باید مسئولیت این ماجرا را به عهده بگیرد. من به آقای سجادپور از کن نامه نوشتم و وضعیت اکران "آل" را توضیح دادم، این فیلم بدون تبلیغات اکران شد حتی نمایش آن زودتر از زمان موعد شروع شد. ما روز اول اکران حتی پوستر برای سردر سینما نداشتیم.
این تهیه‌کننده سینما افزود: با وجود این اتفاقها "آل" هفته اول فروش خود را ازدست داد و در چهار هفته با چند روز تعطیلی به دلیل وفات روبرو شد. وقتی هم که سرگروه را از فیلم گرفتند سالنهای سینمایی با آن مثل گوشت قربانی رفتار کردند. یک سالن، یک سانس، یک سالن دو سانس و... متاسفانه مافیای حقیری در سینمای ایران تشکیل شده است. قبلا این گونه نبود که یک سینمادار هشت فیلم را در یک روز در یک سالن نشان بدهد.این سودطلبی است.
معلم تاکید کرد: آیا رسانه‌ها و مخاطبان ما از این کمدی‌های سخیف لذت می‌برد. آیا درست است که فیلمی را به اندازه‌ای روی پرده نگه دارند که فروش آن به یک میلیارد برسد و بعد برسر فیلمسازان دیگر آن را بکوبند که شما هم باید این طور فیلم بسازید.در این شرایط هرکس ساکت باشد من حرف می‌زنم.
تهیه‌کننده "ازدواج به سبک ایرانی" گفت: من از همین جا دوستان را به مناظره دعوت می‌کنم تا بر اساس آماری که وجود دارد درباره سینمای ایران صحبت کنیم. باید این بی‌عدالتی به پایان برسد. سرگروه فیلم "آل" شایستگی ندارد. آنچه برای "آل" اتفاق افتاده اکران عمومی نیست. مدیر مسئول ماهنامه "دنیای تصویر" ادامه داد: با این رفتارها فیلم تبدیل به یک کالای سوخته می‌شود. با این روش می‌خواهند از قبل اعلام کنند تلاشهای شما بیهوده است. این روشهای مدیریتی روی بازیگران و کارگردانها تاثیر دارد. این همان احیا کردن فیلمفارسی است. دیگر نیازی به دانش نیست و دانش عوامل سینما به کارشان نمی‌آید. دیگر نمی‌توان در این سینما کارکرد. کارهایی انجام می‌شود که دیگر نتوانیم فیلم بسازیم.
تهیه‌کننده "گاوخونی" گفت: اگر ارشاد و دوستان مربوطه این موضوع را پیگیری نکنند اطلاعاتی که دارم به گوش اهالی رسانه می‌رسانم. کسانی که فیلم سطحی و ساده می‌سازند فیلمسازان بد ما نیستند اما با این روش همه در آینده نزدیک تبدیل به برده‌های سینماداران می‌شوند. فیلمسازان درجه یک ما بیکار هستند این نتیجه مدیریت غلط است. باید تحقیق شود که چرا سینمای ایران به این روز افتاده و با این روش به زور فیلمفارسی را به مردم می‌فروشند. بهتر است به سینماهای شهرستانها سفر کنید تا متوجه شوید این سالنها به گاراژ تبدیل شده است و نمی‌توان در آن فیلم دید. این اسمش سینماداری و سینماسازی نیست. متاسفانه هروقت کسی صحبت می‌کند از آن به غرض شخصی تعبیر می‌شود.
0 نظرات:
ارسال یک نظر