آمار فروش فیلمهای کمدی عامه پسند در ماههای اخیر نشان می‌دهد دوران استقبال از این فیلمها به سر رسیده است.
فیلمهای کمدی که این روزها روی پرده رفته آن طور که انتظار می‌رفت فروش میلیاردی نداشته است. به نظر می‌رسد بهار فروشهای افسانه‌ای فیلمهای کمدی عامه‌پسند به پایان رسیده است. در سالهای اخیر فروش قابل قبول فیلمهای کمدی جریانی را در سینمای ایران به وجود آورد که علاوه بر رشد قارچ‌گونه کمدیهای عامه پسند فضایی باعث فعالیت بسیاری از سینماگران در حوزه سینمای کمدی شد.
اقبال از این فیلمها پای بیشتر فیلمسازان را به سینمای کمدی باز کرد و آنهایی را که سالها در حوزه سینمای اجتماعی یا کودک فعالیت می‌کردند راغب کرد فیلم کمدی بسازند. کامران قدکچیان، همایون اسعدیان، سعید سهیلی و... پشت دوربین قرار گرفتند تا فیلمهایی بسازند که هدفشان جذب مخاطب گسترده بود.
فروش این فیلمها بیماری تازه‌ای را برای سینمای ایران ارمغان آورد. این بیماری تک ژانری شدن سینما بود. در غیبت کمدیهایی مثل "اجاره نشین‌ها"، "نان، عشق و موتور 1000" و نمونه‌هایی از این دست تولیدات ارزان و سخیفی به بازار آمدند که کپی فیلمهای غربی یا فیلمفارسیها بودند. "چپ دست"، "دو خواهر"، "شیر و عسل" و... فقط به قصد فروش ساخته می‌شدند بدون رعایت قواعد سینمایی و حرفه‌ای.
از آغاز سال 89 به نظر می‌رسد بازار فیلمهای کمدی افول کرده است. پرفروشترین فیلم این گونه "دو خواهر" بوده که پارسال عید فطر اکران عمومی شد و به دلیل حضور محمدرضا گلزار و تیم بازیگرانش فروش کرد. پس از آن انواع کمدیهای عامه پسندی که روی پرده رفته مخاطبی نداشته است. آمار و ارقام فروش "ازدواج در وقت اضافه" و "شیر و عسل" ناامید کننده است آن هم در شرایطی که فیلم خوب "طلا و مس" در جذب مخاطب موفق بوده است.
به نظر می‌رسد افول ستاره بخت فیلمهای کمدی باعث شود تهیه‌کنندگان بخش خصوصی کمی به موضوعهای دیگر هم توجه نشان دهند. در شرایطی که اکران تابستان با فیلمهای متفاوت و متنوع در راه است تغییر و تنوع در جدول اکران و توجه نشان دادن به آثاری که جز سرگرمی و لودگی هدف دیگری هم دارند می‌تواند مخاطب خسته از فیلمهای کمدی را به سالنهای سینما بیاورد.
سینمای ایران این روزها بیش از هر چیز به فضایی احتیاج دارد تا در آن فیلمهایی ساخته شوند که مخاطب را سر ذوق بیاورند و نسبت به قابلیتهای سینمای ایران قانع کنند. هجوم بی‌رویه فیلمهای کمدی عامه پسند آنهایی را که صاحب سلیقه و نگاه ویژه هستند از سینما دور کرده است. نمایش فیلمهایی مثل "طلا و مس" و "بیداری رویاها" این امکان را برای این گروه از مخاطبان سینما به وجود می‌آورد تا دوباره با سینمایی آشتی کند که روزگاری فیلمهای پرفروشش "شوکران"، "زیر پوست شهر"، "مصائب شیرین" و... بودند.
فیلمهای کمدی که این روزها روی پرده رفته آن طور که انتظار می‌رفت فروش میلیاردی نداشته است. به نظر می‌رسد بهار فروشهای افسانه‌ای فیلمهای کمدی عامه‌پسند به پایان رسیده است. در سالهای اخیر فروش قابل قبول فیلمهای کمدی جریانی را در سینمای ایران به وجود آورد که علاوه بر رشد قارچ‌گونه کمدیهای عامه پسند فضایی باعث فعالیت بسیاری از سینماگران در حوزه سینمای کمدی شد.
اقبال از این فیلمها پای بیشتر فیلمسازان را به سینمای کمدی باز کرد و آنهایی را که سالها در حوزه سینمای اجتماعی یا کودک فعالیت می‌کردند راغب کرد فیلم کمدی بسازند. کامران قدکچیان، همایون اسعدیان، سعید سهیلی و... پشت دوربین قرار گرفتند تا فیلمهایی بسازند که هدفشان جذب مخاطب گسترده بود.
فروش این فیلمها بیماری تازه‌ای را برای سینمای ایران ارمغان آورد. این بیماری تک ژانری شدن سینما بود. در غیبت کمدیهایی مثل "اجاره نشین‌ها"، "نان، عشق و موتور 1000" و نمونه‌هایی از این دست تولیدات ارزان و سخیفی به بازار آمدند که کپی فیلمهای غربی یا فیلمفارسیها بودند. "چپ دست"، "دو خواهر"، "شیر و عسل" و... فقط به قصد فروش ساخته می‌شدند بدون رعایت قواعد سینمایی و حرفه‌ای.
از آغاز سال 89 به نظر می‌رسد بازار فیلمهای کمدی افول کرده است. پرفروشترین فیلم این گونه "دو خواهر" بوده که پارسال عید فطر اکران عمومی شد و به دلیل حضور محمدرضا گلزار و تیم بازیگرانش فروش کرد. پس از آن انواع کمدیهای عامه پسندی که روی پرده رفته مخاطبی نداشته است. آمار و ارقام فروش "ازدواج در وقت اضافه" و "شیر و عسل" ناامید کننده است آن هم در شرایطی که فیلم خوب "طلا و مس" در جذب مخاطب موفق بوده است.
به نظر می‌رسد افول ستاره بخت فیلمهای کمدی باعث شود تهیه‌کنندگان بخش خصوصی کمی به موضوعهای دیگر هم توجه نشان دهند. در شرایطی که اکران تابستان با فیلمهای متفاوت و متنوع در راه است تغییر و تنوع در جدول اکران و توجه نشان دادن به آثاری که جز سرگرمی و لودگی هدف دیگری هم دارند می‌تواند مخاطب خسته از فیلمهای کمدی را به سالنهای سینما بیاورد.
سینمای ایران این روزها بیش از هر چیز به فضایی احتیاج دارد تا در آن فیلمهایی ساخته شوند که مخاطب را سر ذوق بیاورند و نسبت به قابلیتهای سینمای ایران قانع کنند. هجوم بی‌رویه فیلمهای کمدی عامه پسند آنهایی را که صاحب سلیقه و نگاه ویژه هستند از سینما دور کرده است. نمایش فیلمهایی مثل "طلا و مس" و "بیداری رویاها" این امکان را برای این گروه از مخاطبان سینما به وجود می‌آورد تا دوباره با سینمایی آشتی کند که روزگاری فیلمهای پرفروشش "شوکران"، "زیر پوست شهر"، "مصائب شیرین" و... بودند.
0 نظرات:
ارسال یک نظر