محدثه واعظی‌پور:عرضه فیلمهای سینمایی که سالها است پشت خط اکران مانده‌اند در شبکه نمایش خانگی می‌تواند فرصتی برای دیده شدن این آثار باشد اما اگر برنامه‌ریزی هدفمندی وجود نداشته باشد فیلمهای جریان متفاوت سینمای ایران قربانی شده و با پخشی بی‌خاصیت فراموش می‌شوند.
یکی از اولویت‌های معاونت سینمایی در دوره جدید رونق دادن به اکران فیلمهایی است که سینماداران تمایلی به نمایش آنها نشان نمی‌دهند یا در چنبره پیچیده اکران و مناسبات نانوشته آن فرصت اکرا پیدا نمی‌کنند. جواد شمقدری معاون سینمایی و گروه همراهش در سیاست‌گذاری‌هایشان نوید داده‌اند با عرضه این فیلمها در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون زمینه دیده شدن این آثار را فراهم کنند.
به تازگی موج تازه‌ای به راه افتاده که خبر از عرضه فیلمهای سینمایی در شبکه نمایش خانگی می‌دهد، این ماجرا را می‌توان از دو منظر نگاه کرد.یک امکانی است که شبکه نمایش خانگی در اختیار فیلمهایی از جنس "دوزخ، برزخ،بهشت"، "پوست موز"،"آدم" تا بالاخره دیده شوند.
البته به دلیل فضا و قصه "آدم" به کارگردانی عبدالرضا کاهانی با وجود حضور حامد بهداد و مهتاب کرامتی نمی‌شد انتظار داشت راهی به پرده سینماها باز کند و جذابیت‌های آن دیده شود. پس عرضه این فیلم در شبکه نمایش خانگی هم راهی برای دیده شدن این تجربه متفاوت سینمای ایران و هم عاملی برای رونق دادن به شبکه نمایش خانگی است.
اما این فضا باعث می‌شود بعضی فیلمها که می‌توانند با اندکی حمایت و تبلیغات در سینماها با اقبال مخاطب خاص، فرهیخته و فرهنگی مواجه شوند از دور اکران خارج شوند و در نهایت سینمادوستانی که مایل به دیدن این فیلمها روی پرده سینماها هستند این فرصت را از دست بدهند. اتفاقی که درباره "دوزخ، برزخ، بهشت" به کارگردانی بیژن میرباقری افتاد.
"دوزخ، برزخ، بهشت" به دلیل ترکیب بازیگران و نوع قصه و ساختارش می‌توانست اکرانی مناسب داشته باشد اگر با تبلیغات برای مخاطبان واقعی چنین آثاری معرفی می‌شد. اما در این شرایط تهیه‌کننده ترجیح داده به جای انتظار برای اکران عمومی فیلم آن را در شبکه نمایش خانگی عرضه کند.
فرصت دیده شدن فیلمهایی که به دلایل مختلف سالها است پشت خط اکران مانده‌اند با برنامه‌ریزی درست می‌تواند راهکاری برای حمایت از سینمای هنری و جریان متفاوت فیلمسازی در ایران باشد و آثاری مثل "رای باز"، "آتشکار"، "آنجا"، "نبات داغ" و حتی مستندهای سینمایی که کمتر شانس دیده شدن دارند به این بهانه عرضه شوند و با مخاطب ارتباط برقرار کنند.
اما این اتفاق باید با تبلیغات و اطلاع رسانی همراه باشد تا به نقض غرض تبدیل نشود، اگر فیلمهایی که قابلیت جذب مخاطب دارند بدون سر و صدا وارد شبکه نمایش خانگی شوند همان اتفاقی که در اکران برایشان می‌افتد به شکلی دیگر در شبکه نمایش خانگی تکرار می‌شود.
اگر هدف از این برنامه دیده شدن فیلمها و نه آرشیو کردن آنها است باید نظام عرضه فیلم در شبکه نمایش خانگی به یمن ورود این فیلمها کمی تغییر کند، شبکه نمایش خانگی مدتی است مانند سینما و شبکه‌های تلویزیونی در انحصار فیلمهای عامه‌پسند است و در این فضای پر از بدسلیقگی عرضه فیلمهایی از جنس "آدم"، "دوزخ، برزخ، بهشت" و "چند روز بعد" ظلمی مضاعف به این آثار است.
یکی از اولویت‌های معاونت سینمایی در دوره جدید رونق دادن به اکران فیلمهایی است که سینماداران تمایلی به نمایش آنها نشان نمی‌دهند یا در چنبره پیچیده اکران و مناسبات نانوشته آن فرصت اکرا پیدا نمی‌کنند. جواد شمقدری معاون سینمایی و گروه همراهش در سیاست‌گذاری‌هایشان نوید داده‌اند با عرضه این فیلمها در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون زمینه دیده شدن این آثار را فراهم کنند.
به تازگی موج تازه‌ای به راه افتاده که خبر از عرضه فیلمهای سینمایی در شبکه نمایش خانگی می‌دهد، این ماجرا را می‌توان از دو منظر نگاه کرد.یک امکانی است که شبکه نمایش خانگی در اختیار فیلمهایی از جنس "دوزخ، برزخ،بهشت"، "پوست موز"،"آدم" تا بالاخره دیده شوند.
البته به دلیل فضا و قصه "آدم" به کارگردانی عبدالرضا کاهانی با وجود حضور حامد بهداد و مهتاب کرامتی نمی‌شد انتظار داشت راهی به پرده سینماها باز کند و جذابیت‌های آن دیده شود. پس عرضه این فیلم در شبکه نمایش خانگی هم راهی برای دیده شدن این تجربه متفاوت سینمای ایران و هم عاملی برای رونق دادن به شبکه نمایش خانگی است.
اما این فضا باعث می‌شود بعضی فیلمها که می‌توانند با اندکی حمایت و تبلیغات در سینماها با اقبال مخاطب خاص، فرهیخته و فرهنگی مواجه شوند از دور اکران خارج شوند و در نهایت سینمادوستانی که مایل به دیدن این فیلمها روی پرده سینماها هستند این فرصت را از دست بدهند. اتفاقی که درباره "دوزخ، برزخ، بهشت" به کارگردانی بیژن میرباقری افتاد.
"دوزخ، برزخ، بهشت" به دلیل ترکیب بازیگران و نوع قصه و ساختارش می‌توانست اکرانی مناسب داشته باشد اگر با تبلیغات برای مخاطبان واقعی چنین آثاری معرفی می‌شد. اما در این شرایط تهیه‌کننده ترجیح داده به جای انتظار برای اکران عمومی فیلم آن را در شبکه نمایش خانگی عرضه کند.
فرصت دیده شدن فیلمهایی که به دلایل مختلف سالها است پشت خط اکران مانده‌اند با برنامه‌ریزی درست می‌تواند راهکاری برای حمایت از سینمای هنری و جریان متفاوت فیلمسازی در ایران باشد و آثاری مثل "رای باز"، "آتشکار"، "آنجا"، "نبات داغ" و حتی مستندهای سینمایی که کمتر شانس دیده شدن دارند به این بهانه عرضه شوند و با مخاطب ارتباط برقرار کنند.
اما این اتفاق باید با تبلیغات و اطلاع رسانی همراه باشد تا به نقض غرض تبدیل نشود، اگر فیلمهایی که قابلیت جذب مخاطب دارند بدون سر و صدا وارد شبکه نمایش خانگی شوند همان اتفاقی که در اکران برایشان می‌افتد به شکلی دیگر در شبکه نمایش خانگی تکرار می‌شود.
اگر هدف از این برنامه دیده شدن فیلمها و نه آرشیو کردن آنها است باید نظام عرضه فیلم در شبکه نمایش خانگی به یمن ورود این فیلمها کمی تغییر کند، شبکه نمایش خانگی مدتی است مانند سینما و شبکه‌های تلویزیونی در انحصار فیلمهای عامه‌پسند است و در این فضای پر از بدسلیقگی عرضه فیلمهایی از جنس "آدم"، "دوزخ، برزخ، بهشت" و "چند روز بعد" ظلمی مضاعف به این آثار است.
0 نظرات:
ارسال یک نظر