آیدین آغداشلو: ما سوگوار خاطره‌هاي خود هستيم

آيدين آغداشلو در مراسم بزرگداشت معصومه سيحون با اشاره به اين كه جايگاه او در هنرهاي تجسمي، به آساني پرشدني نيست، گفت‌: ما سوگوار خاطره‌هاي خود هستيم. با وجود حال نامساعدي كه دارم خودم را موظف به حضور دانستم اما مي‌دانم كه كلماتم ديگر به درد سيحون نمي‌خورد، چرا كه او از اعتناي اين جهان درگذشته است و تحسين و تقبيح برايش اهميتي ندارد اما هر بار كه ما جمع مي‌شويم و مي‌بينيم كه چطور تعداد كساني كه دوستشان داريم روز به روز كمتر مي‌شود و اين چشم‌انداز خلوت‌تر و دل‌گير‌تر مي‌شود آن وقت فكر مي‌كنم علت اصلي جمع شدن ما اينجا چيز ديگري است. من آمده‌ام تا اعلام وفاداري كنم به ياد و خاطره معصومه سيحون. اما به جز اين انگيزه شخصي، انگيزه كلي‌تري هم هست. ما هر بار كه جمع مي‌شويم همچنان معناي خود را سراغ مي‌كنيم و اعلام مي‌داريم كه اهل فرهنگ همچنان هستند، كار مي‌كنند و وفادارند به فرهنگ و كساني كه نماينده و نشانه شاخص آن هستند اشخاص هميتي ندارند جريان عظيم سيالي هست كه در تك تك آدم‌هاي مهم معنا و شكل مي‌يابد، بنابر اين ما ياد خود را و فرهنگ و سرزميني را كه به آن متعلق هستيم گرامي مي‌داريم.
آغداشلو از حضور اندك هنرمندان در مراسم تشييع پيكر سيحون انتقاد كرد و گفت: بر من سخت گذشت در روز تشييع پيكر معصومه سيحون كه تنها تعداد اندكي در كوچه سيحون جمع شده‌اند. من به دوستي گفتم اگر از هر 50 نقاشي كه تحت مراقبت سيحون نقاش شدند و به جايگاهي رسيدند تنها يك نفر آمده بود، خيابان بخارست بسته مي‌شد و اين گلايه از جفا نيست ولي اشاره به اين است كه حضور حاضران باعث دلگرمي به يكديگر است و در اين ميان در مراسم تشييع پيكر معصومه سيحون غفلت و بي‌توجهي غيرقابل بخشايشي صورت گرفت. اما امروز بسيار شادم كه اين جمع انبوه از هنرمندان و علاقمندان حضور دارند و جبران اين كاستي‌ را كردند.
او در ادامه نقش و جايگاه معصومه سيحون در هنرهاي تجسمي ايران اشاره كرد و گفت: سيحون جايگاهي مشخص و بلند دارد به شكر خدا در مجلات و روزنامه‌ها بارها درباره او نوشتند و خواهند نوشت. جايگاه سيحون عمده و غيرقابل انكار است و با دلبستگي آدم‌ها اين جايگاه تغيير نمي‌كند. جايگاه سيحون باقي خواهند ماند نه به عنوان آنكه او اولين بانوي گالري‌دار ايران بود كه هست او برتر و بيشتر از يك گالر‌ي‌دار بود. سيحون نبض زنده و تپنده هنرهاي تجسمي معاصر ايران بود كار او تنها پوشاندن ديوار از نقاشي‌ها نبود او كارش نزديك‌تر از با اين مقوله بود و با تك تك هنرمندانش زندگي مي‌كرد و من تعجب مي‌كردم چطور قادر است اين مقدار تكثير و تكثر پيدا كند.
آغداشلو تصريح كرد: سيحون همان انساني است كه به خاطر او اعلام وفاداري مي‌كنم چرا كه غير از خدمات فرهنگي‌اش به جامعه هنري ايران كه انكار‌ناپذير است، شخصيتي استثنايي و خاص بود كه نظيرش را نديده‌ام. شخصيتي چالش‌گر و در عين مهرباني بسيار تند بود و جايي كه بنا نداشت كوتاه بيايد، كوتاه نمي‌آمد و شايد با دست عميق‌تري بتوان وجوه شخصيتي او را شناخت.
اين نقاش پيشكسوت در ادامه به آشنايش با سيحون اشاره كرد و گفت: از سال 1340 او را مي‌شناسم وقتي كه دانشجوي دانشكده هنرهاي زيبا بود بعد از آن در طول اين سال‌ها شاهد بودم كه چطور يك شخصيت فرهنگي مي‌تواند مسلط، فراگير و سازنده باشد. مهر و دوستي من و او براي مسائل مادي و فروش آثار نبود چرا كه او حتي يك اثر از من نفروخت و تنها ارتباط كاري من اين بود كه يكي از آثارم را به چهره پورداوود بود به او هديه كرده‌‌ام و بعدها اين تابلو در حراج كريستي به فروش رسيد.
او افزود: سيحون با لطف عظيمي كه به من داشت حتي وقتي به من انتقاد مي‌كرد مهر هم مي‌ورزيد و من سپاسگزار مهر او هستم و مغموم از دست دادن اين مهر. گمان مي‌كنم توانسته‌ام همراه او باشم و در اين اواخر زندگي پر از رنج او را با پيغام و ديداري تسكين دهم.
آغداشلو گفت: ما سوگوار خاطره‌هاي خود هستيم كه به همراه انسان‌ها به ما اهداء مي‌شود. كفران نعمت است اگر از اين خاطره‌ها به خوبي ياد نكنيم. بايد مطلق در مدح او سخن بگوييم شايد با اين كار بخشي از غفلتي كه در طول حياتش از ما سرزده جبران شود.
آيدين آغداشلو در خاتمه با بيان اين كه جامعه هنرهاي تجسمي ايران يكي از شاخص‌ترين نماد‌هاي خدمتگزار خود را از دست داده است، گفت: جاي خالي سيحون در هنرهاي تجسمي ايران به سختي پر خواهد شد. جايگاه معصومه سيحون را كه هم دوستش داشتيم و هم گاهي از او به خشم مي‌آمديم پرشدني نيست چون اين شخصيت به گمان من فقط يكبار در يك نسل ظهور مي‌كند.